TIJDLOZE KLASSIEKERS TOP 25

Volgende lijst bevat de beste films allertijden. Mijn persoonlijke alsook erkende favorieten die de tand des tijds voor altijd zullen doorstaan...

25 - MEMENTO (2002)    ****    regie : Christopher Nolan

24 - STAND BY ME (1986)    ****     regie : Rob Reiner

23 - BADLANDS (1971)   ****   regie : Terence Malik

22 - CIDADE DE DEUS (2002)   ****   regie : Fernando Mirreilles

21 - JAWS (1975)   ****   regie : Steven Spielberg

20 - THE FRENCH CONNECTION (1971)    ****    regie :  William Friedkin

19 - CARLITO'S WAY (1993)    ****    regie : Brian Depalma

18 - VERTIGO (1958)    ****    regie : Alfred Hitchcock

17 - MAGNOLIA (1999)   ****    regie : PT Anderson

16 - GOODFELLAS (1990)    ****   regie : Martin Scorsese

15 - BLADE RUNNER (1982)    ****    regie : Ridley Scott

14 - RESERVOIR DOGS (1992)    ****   regie : Quentin Tarantino

13 - PSYCHO (1960)   ****   regie : Alfred Hitchcock

12 - THE GODFATHER part 2 (1974)   ****   regie : Francis Ford Coppola

11 - THE GODFATHER (1972)   ****   regie : Francis Ford Coppola

10 - THE GRADUATE (1967)    ****    regie : Mike Nichols

9 - ONCE UPON A TIME IN THE WEST (1968)   ****    regie : Sergio Leone

8 - APOCALYPSE NOW (1979)    ****   regie : Francis Ford Coppola

7 - ROSEMARY'S BABY (1968)    ****    regie : Roman Polanski

6 - 2001 : A SPACE ODYSSEY (1968)    ****   regie : Stanley Kubrick

5 - TAXI DRIVER (1976)   ****   regie : Martin Scorsese

4 - CHINATOWN (1974)    ****    regie : Roman Polanski

3 - REAR WINDOW (1954)   ****   regie : Alfred Hitchcock

2 - PULP FICTION (1994)    ****    regie : Quentin Tarantino

1 - ONCE UPON A TIME IN AMERICA (1984)    ****    regie : Sergio Leone

Omdat de algemene top 25 bestaat uit erkende, gedoodverfde klassiekers geef ik mijn alternatieve top 25 mee, wat wilt zeggen dat het om persoonlijke klassiekers gaat, niet zozeer algemeen geliefd maar voor mij persoonlijk toch een (klein) meesterwerk...

25 - GROUNDHOG DAY (1993)   ***1/2   regie : Harold Ramis

24 - RAISING ARIZONA (1987)    ***1/2    regie : The Coen Brothers

23 - THE VIRGIN SUICIDES (1999)    ***1/2   regie : Sofia Coppola

22 - ASSAULT ON PRECINCT 13 (1976)   ***1/2   regie : John Carpenter

21 - SUSPIRIA (1977)    ***1/2   regie : Dario Argento

20 - DONNIE DARKO (2002)    ***1/2     regie : Richard Kelly

19 - DON'T LOOK NOW (1973)   ***1/2   regie : Nicolas Roeg

18 - THE PRINCESS BRIDE (1987)    ***1/2    regie : Rob Reiner

17 - THE WICKER MAN (1973)   ***1/2    regie : Robin Hardy

16 - FRESH (1994)    ****    regie : Boaz Yakin

15 - BOOGIE NIGHTS (1997)   ****   regie : PT Anderson

14 - WALL-E (2008)   ****   regie : Andrew Stanton

13 - EDWARD SCISSORHANDS (1991)   ****   regie : Tim Burton

12 - DIRTY HARRY (1971)    ****    regie : Don Siegel

11 - AUDITION (1999)    ****   regie : Takashi Miike

10 - LEON (1994)   ****    regie : Luc Besson

9 - THE EVIL DEAD (1982)   ****   regie : Sam Raimi

8 - LA HAINE (1995)    ****    regie : Mathieu Kassovitz

7 - BLOW OUT (1981)    ****   regie : Brian Depalma

6 - RAIDERS OF THE LOST ARK (1981)   ****    regie : Steven Spielberg

5 - ALIENS (1986)    ****   regie : James Cameron

4 - TEXAS CHAINSAW MASSACRE (1974)   ****    regie : Tobe Hooper

3 - TRILOGY OF THE DEAD  (1968 - 1985)    ****   regie : George A. Romero

2 - BARRY LYNDON (1975)   ****    regie : Stanley Kubrick

1 - LOST IN TRANSLATION (2001)    ****    regie : Sofia Coppola

OVER HET PAARD GETILDE KLASSIEKERS

Hier bespreek ik enkele zogenaamde klassiekers, enkele films waar ettelijke miljoenen mensen het warm van krijgen en dus beschouwd worden als all time classics, maar die mij om een of andere (gegronde?) reden koud laten. Dus wees niet boos... "it's only an opinion... they're like assholes, everybody has one" ("Dirty Harry).

GLADIATOR (2000)    **1/2

Het grote probleem van "Gladiator" is dat de film al zijn kruit verschiet in de eerste grote gevechtsscene (in de bossen) en nadien dit hoge niveau niet meer haalt. De gevechten in de arena zijn allesbehalve slecht te noemen, maar ik kreeg telkens het gevoel dat er meer in zat. De acteerprestaties zijn goed maar het verhaal is zéér matig. Het lijkt een samenraapsel van oude Hollywoodklassiekers als Ben Hur (1954) en Spartacus (1960), maar bezit niet eens een fractie van de poetische kracht die deze films kenmerken. De visuele effecten zijn op bepaalde momenten zeer zichtbaar (het uit CGI opgetrokken Colosseum), wat uiteraard hard vloekt met de setting (het oude Rome) en het einde is zo voorspelbaar dat je na een 3 uur durende rit niet anders kunt dan te denken of het wel nodig was dit verhaal uit te breiden over zo een lange speelduur.

THERE WILL BE BLOOD (2007)   ***

Ondanks de majestueuze beeldvoering, de ijle sfeer, de diepgaande psychologische oorlogsvoering en de schitterende soundtrack blijft "there will be blood" een film die me niet ligt, al erken ik wel de passie en het talent waarmee deze film gemaakt werd.

Enkele redenen waarom "There will be blood" overschat is :

1. De algemene sfeer is deprimerend, hard en kil. Net als zijn hoofdpersonage en dus niet ieders smaak.
2. De film is pompeus, langdradig en bij momenten zeer grillig (enerzijds realistisch, anderzijds over the top)
3. Daniel Day Lewis acteert alsof hij zo nodig moet bewijzen dat hij dé grootste method actor van het moment is en bezondigd zich in het laatste half uur aan overacting (de milkshake-monoloog balanceert op het randje van camp).
4. Na twee uur lang een traag tempo aan te houden om karakter-ontwikkelingen de nodige ruimte te geven, lijkt het einde onafgewerkt en worden plot-ontwikkelingen aan een sneltempo afgehandeld.
5. De rol van Paul Dano (de priester) is een sterk staaltje van hysterisch geroep en getier, maar is dit wel acteren?
6. De hele film leidt uiteindelijk tot niets. We zien de opkomst en de ondergang van een oliemagnaat, maar krijgen uiteindelijk weinig inzicht in dit individu, wat leidt tot desinteresse van de kijker met als resultaat een onvoldaan gevoel.
7. Ik kon mezelf niet ontdoen van het gevoel dat PT Anderson (een gigantisch goede regisseur) bewust bezig was met het maken van een "klassieker". Klassiekers maakt men niet, klassiekers ontstaan uit de combinatie van talent en erkenning, iets wat het publiek beslist en niet de makers zelf.

Hoewel ik achter mijn kritiek sta en er waarschijnlijk nooit anders over zal denken (ik heb de film nu toch al 3 keer gezien) begrijp ik ook wel wat mensen er zo fantastisch aan vinden. Ik ben gewoon niet één van die mensen.

A CLOCKWORK ORANGE (1971)   ***

Nu begeef ik mij in gevaarlijk territorium. De ongenaakbare Kubrick films van kritiek voorzien? En waarom niet?
Eerlijkerwijs zijn er enkele Kubrickfilms die de status van "klassieker" niet verdienen, met name : Full metal Jacket (1987), The shining (1980), Eyes wide shut (1998) en deze "A Clockwork orange". Maar aangezien de drie andere films niet als grote werken van Kubrick worden beschouwd, laat ik deze achterwege en focus ik mij op zijn controversiele "meesterwerk" uit 1971.

De film is uniek, zoveel is zeker. Uniek in stijl, plotontwikkeling en ideeëngoed, maar valt duidelijk in twee helften uiteen. Het eerste deel is een hypergestileerde karakterschets vol geweld, sex en obscene taal. Het is het sterkste deel van de film dat tot op de dag van vandaag nog steeds niet verouderd lijkt en zelf bij momenten geniaal is. Het tweede deel is statisch, pompeus, overdreven theatraal en onevenwichtig. Het was noodzakelijk om Alex' ondergang te voorzien van een karmische ontwikkeling (hij komt zijn vroegere slachtoffers terug tegen waarbij ditmaal de rollen omgekeerd zijn) maar dit komt ongeloofwaardig en geforceerd over. Alsook is "A Clockwork orange" een aanklacht tegen nutteloos geweld, maar verheerlijkt tegelijker dit geweld (in prachtig geënsceneerde geweldscenes) om zijn punt te maken, iets wat dubieus en niet helemaal koosjer is. Ook dwingt Kubrick de kijker om sympathie te hebben voor de protagonist (welke veruit het interessantste personage van de hele film is), een verderfelijk iemand, het soort onverlaat waarop de film kritiek levert, waardoor de film al zijn authenticiteit verliest. De film is verrevan een miskleun, maar ook zeker niet de tijdloze klassieker waarvoor hij versleten wordt.

JURASSIC PARK (1993)  **1/2

Jurassic Park was in 1993 de film die iedereen moest gezien hebben (samen met "Schindler's list", ookal van Spielberg!). De combinatie van het avontuur met de dino's liet menig mensen watertanden. En toegegeven, de CGI is top notch (de eerste film die liet zien dat CGI niet persé kunstmatig hoeft te lijken), maar het verhaal is dat allesbehalve. Sterker nog, het eerste uur gebeurt er letterlijk niets, dat van zodra de monsters eindelijk in beeld verschijnen het leuke er al af is . Ik zag deze film op veertienjarige leeftijd en zelfs toen vond ik hem al langdradig, de hype niet waardig en zelfs een beetje onnozel. Zwakke film die om één of andere reden toch hoog ingeschat wordt (wat op technisch vlak te begrijpen valt, maar inhoudelijk is de film een complete sof). Enkel voor mensen die houden van eye candy (en het geduld hebben het eerste langdradige uur uit te zitten), oppervlakkige dialogen en onnozele humor.

AMELIE (2001)   **1/2

Vond... ik... zo.... kunstmatig, ....banaal.....en.....idioot.... dat.... ik.... er..... slechtgezind..... van....werd. En dat kon niet de bedoeling zijn. Veel mensen zullen mijn mening niet delen, maar ik kan niet meegaan in de geforceerde "alles is tof"-sfeer. Totaal niet mijn ding, alhoewel ik de cinematografische kwaliteiten van de film hoog inschat en af en toe wel gecharmeerd was, bleef ik op mijn honger naar diepzinnigheid zitten. Niet dat die een vereiste is maar van een film met als volledige titel " Le fabuleux destin d'Amélie Poulain" had ik net iets meer verwacht dan holle, utopische gelukzaligheid.

LA VITA E BELLA (1997)    *

Waardeloze kutfilm die zo sentimenteel is dat ik ervan zou beginnen moorden (niet letterlijk, beste vrienden!).
Hier maak ik verder geen woorden meer aan vuil. Of toch, Roberto Benigni is een irritante, hyperkinetische acteur(?) die helemaal alleen een hele film kan verkloten, en dat is niet veel mensen gegeven. Ciao!

50 JAAR JAMES BOND (1962-2012)

Het toeval wilt dat uw schrijver van dienst een aantal maanden geleden te kampen had met een Bond-fixatie, waarbij hij op een tijdspanne van om en beide twee weken alle 22 bondfilms bekeken heeft en dit in  chronologische volgorde. En geen beter moment deze reeks te bespreken dan bij de release van Bondfilm 23 Skyfall. Omdat de wereld van Bond weinig of geen geheimen kent voor de meeste onder ons, zullen mijn besprekingen zich beperken tot kritiek en geen synopsis bevatten (daar de premisse van de meeste Bondfilms al een boek op zich is). Elke film wordt ook voorzien van titelsong en uitvoerder, alsook de Bond van dienst.

DR NO (1962)     ***

Bond van dienst : Sean Connery
Titelsong : James Bond Theme  

Eerste kennismaking met 's werelds meest iconische spion is een leuke avonturenfilm met ietwat hardere actie en meer "erotiek" dan de doorsnee actiefilms van zijn tijd. Werd nog niet volledig gemaakt volgens de herkenbare Bondformule maar het de toon was gezet en Dr No is nog steeds één van de meest herkenbare en interessantste van alle Bond vijanden. Leuke film die na 50 jaar nog steeds het bekijken waard is.

FROM RUSSIA WITH LOVE (1963)    ****

Bond van dienst : Sean Connery
Titelsong : From Russia with love - Matt Monroe  

De tweede en misschien wel beste Bondfilm ooit gemaakt. De formule werd stilaan zichtbaar (het befaamde 007-schot, de pre-generiek, de generiek, de titelsong, de niets aflatende actie en natuurlijk weer een fantastische vijand). De actiescènes knetteren (de boot en de helikopters), de spanning is zenuwslopend (de treinwagon), de vijand van dienst onverbiddelijk (Robert Shaw als Red Grant!) en Sean Connery bevestigd zijn status als enige echte Bond. Dé klassieker uit de reeks.

GOLDFINGER (1964)    ***1/2

Bond van dienst :  Sean Connery
Titelsong : Goldfinger - Shirley Bassey  

Volgens vele de beste Bond. Het is een geweldig leuke film, maar steunt ditmaal meer op humor, gimmicks en gadgets (de Aston Marton met schietstoel, de scrotumverbrandende laser, de bolhoed) dan op spanning. Het werd de film waarop elke volgende Bond zich aan spiegelde en doseert de humor, actie en spanning perfect. Het was het kantelpunt in de reeks, daar waar de avonturen van Bond zich meer in het fantastische dan in het realistische afspelen. De geweldig charismatische megalomane slechterik Golfinger en henchman Oddjob zijn onvergetelijke figuren en Pussy Gallore is één van de meest vrijgevochten Bondgirls. Topfilm.

THUNDERBALL (1965)    ***

Bond van dienst : Sean Connery
Titelsong : Thunderball - Tom jones  

Het grootste kassucces van alle Connery Bondfilms en ook wel bekend als de onderwater-Bond. Een beetje overdone maar nog altijd zeer genietbaar. De plot is complex, de actiescenes knap geënsceneerd (vooral het laatste ietwat langdradige onderwater gevecht), en de gadgets grootser dan ooit (de jetpack!). SPECTRE (zie "From Russia with love) keert terug als criminele organisatie met duivelse plannen.

YOU ONLY LIVE TWICE (1967)   ***

Bond van dienst : Sean Connery
Titelsong : You only live twice - Nancy Sinatra  

De Japanse Bond is de meest van de pot gerukte films uit de jaren zestig. Tevens ook de mooist gefotografeerde van de oudere Bondfilms, met adembenemende locaties en geweldige stunts (Little Nellie!).
Een beetje gedateerd wat betreft de ruimte-scenes en soms een beetje traag in plotontwikkeling, maar nog steeds zéér genietbaar. Het werd de eerste film waar Blofeld (Donald Pleasance) - van SPECTRE in beeld komt en Bond meteen een vijand biedt die meerdere malen zou terugkeren. Eén klein minpuntje : Connery had duidelijk last van zijn Bondstigma en dat zie je aan zijn acteerprestatie. Niettemin een leuke avonturenfilm die uitblinkt in zijn pracht en praal.

ON HER MAJESTY'S SECRET SERVICE (1969)    ***1/2

Bond van dienst : George Lazenby
Titelsong : On her Majesty's secret service (instrumental) - John Barry  

Tegelijk de meest verguisde alsook de meest emotionele en epische Bondfilm. Lazenby nam de fakkel over van Connery en werd hiervoor afgerekend (hij speelde de rol slechts éénmaal). Toch blinkt de film uit in de actiescenes (de lawine, de ijs-derby) en setting (het gebouw op de top van een berg), en krijgt Bond terug menselijke trekken (hij trouwt zelfs!). Blofeld is terug van de partij en toont zich in deze film van zijn meest meedogenloze kant. Het einde is hartverscheurend en is voor een Bondfilm zéér donker en compromisloos, iets wat het publiek niet in dank afnam. Nog steeds de meest onderschatte film uit de reeks en zeker één van de beste. Episch.

DIAMONDS ARE FOREVER (1971)    *1/2

Bond van dienst : Sean Connery
Titelsong : Diamonds are forever - Shirley Bassey  

Connery keerde terug in de rol die van hem een superster maakte, maar kwam een film te laat. In tegenstelling tot de voorgaande film is dit een onnozele, verwarrende en compleet oninteressante film, die op het randje van camp balanceert. De proloog is veruit het sterkste van de film (Bond's zoektocht naar Blofeld) en de titelsong is de film niet waardig. Van de stereotiepe homoseksuele henchmen tot achterlijke achtervolgingsscènes (de maanbuggy!) is dit veruit de slechtse Bond uit de reeks en duidelijk geïnspireerd door Goldfinger, maar wel nog niet half zo goed. Beschamend.

LIVE AND LET DIE (1973)    **1/2

Bond van dienst : Roger Moore
Titelsong : Live and let die - Paul McCarthy and Wings  

Eerste film met Roger Moore, die duidelijk nog zoekt naar hoe het personage te profileren. Werd gemaakt tijdens de blaxploitation-hype begin jaren zeventig en gaf aan dat Bond geen trendsetter maar trendvolger was (zie ook Moonraker). Een soms nogal saaie bedoening met enkele leuke scenes maar vooral veel gimmicks en weinig inhoud. Wel een ongelooflijk knappe begingeneriek op de tonen van "Live and let die" die de sfeer en stijl van de film kracht bijzet en nog steeds één van de betere Bondnummers ooit gemaakt.

THE MAN WITH THE GOLDEN GUN (1975)   **

Bond van dienst : Roger Moore
Titelsong : The man with the golden gun - Lulu  

Volgens de meeste Bondfans de minste uit de reeks. Het is bijna een parodie op de voorgaande Bonds, waarin alles uitvergroot en tot in het belachelijke wordt getrokken (henchman Nick Nack iemand?). Er worden Macguffins (de Solar Agitator) bijgehaald zonder duidelijke reden, en dit enkel om de film interessanter te maken, wat niet echt lukt. De film bevat wel één van de knapste autostunts ooit gefilmd en de Thaise locaties zijn adembenemend. Scaramanga (Christopher Lee) redt de film van totale vernedering en is nog steeds één van de meer fascinerende antagonisten uit de hele reeks. Matig.

THE SPY WHO LOVED ME (1977)   ***

Bond van dienst : Roger Moore
Titelsong : Nobody does it better - Carly Simon  

Na het vrij sobere "The man with the golden gun" werd het tijd voor een groots opgezet Bondavontuur en dit is waar "The spy who loved me" scoort. Het is een visueel festijn met grootse sets en indrukwekkende actietaferelen, en daar waar de plot rammelt langs alle kanten, blijft de rit 2 uur lang entertainenen. Tevens het debuut van Jaws, één van Bonds meest gevaarlijke vijanden en bevat één van de meest cheesy maar toch geweldig leuke titelsongs. De proloog is één van de beste uit de reeks, met een stunt die (zeker in die tijd) alle verbeelding tart. Leuk entertainment.

MOONRAKER (1979)    ***

Bond van dienst : Roger Moore
Titelsong : Moonraker - Shirley Bassey 

Na de star wars-hype was het de beurt aan James Bond om een zijn eigen ruimte-avontuur tot een goed einde te brengen. Terend op het succes van "The spy who loved me" was dit het grootste kassucces tot dan toe en werd het record pas verbroken door "Goldeneye", een dikke vijftien jaar later. Het is ook de onnozelste van alle Bondfilms, die meer lijkt op een klucht dan op een serieuze spionagefilm. Deze peperdure produktie rammelt langst alle kanten, maar weet toch op één of andere manier boeiend en zelfs op momenten leuk te blijven. Het laatste ruimtegevecht is chaotische drukdoenerij, met lazers en vijanden in astronautenpakjes, dat menig kijker zal laten gissen wat er nu juist aan het gebeuren is. Toch een gezellige trip doorheen verschillende locaties (van Venetië tot de ruimte), met leuke (de Lotus!) en minder leuke (de gondelwagen!) gadgets en véél, heel véél stunts en onnozele humor.

FOR YOUR EYES ONLY (1981)   ***

Bond van dienst : Roger Moore
Titelsong : For your eyes only - Sheena Easton 

Na de excessen van "Moonraker" kwam Bond terug met zijn voeten op de grond in dit sober, maar spannend spionage-avontuur. Het werd de beste film met Roger Moore als James Bond, en hoewel de pregeneriek misplaatst en overbodig lijkt, is de rest van de film meer dan onderhoudend, met veel actie en achtervolgingen, goed uitgebalanceerde humor en een geweldig knap geënsceneerde onderwaterscene.

OCTOPUSSY (1983)   *1/2

Bond van dienst : Roger Moore
Titelsong : All time high - Rita Coolidge  

Niet de minste uit de Roger Moore reeks, dat is "A view to a kill", maar toch een klein fiasco. Nog steeds volgestouwd met onnozelheden, absurde plotwendingen, veel te veel personages en een veel te oud geworden Moore, die nog steeds aanpapt met jonge deernes, veel actie en weinig spanning. James Bond gaat zelfs verkleed als clown zijn vijanden te lijf en dit zorgt voor onbedoeld komische situaties die hilarisch zijn voor al de foute redenen. De foute titel en titelsong, veel te lang en veel te overdreven maken van deze film één van de minste uit de hele serie. Maude Adams (Octopussy) speelt haar tweede rol in een Bondfilm (na "The man with the golden gun"). Ook bekend als de Indische Bond.

A VIEW TO A KILL (1985)    *1/2

Bond van dienst : Roger Moore
Titelsong : A view to a kill - Duran Duran  

Het dieptepunt uit de Moore-periode, tevens zijn laatste Bondfilm. De hoogbejaarde Bond beleeft zijn meest saaie avontuur in een film die plotgewijs allerlei ideeën uit voorgaande delen steelt (operation Main Strike), maar nooit het niveau van een leuke Bondfilm haalt. De schurken van dienst zijn Christopher Walken als Max Zorin en diens sidekick May Day (Grace Jones!). Nog steeds niet gespeend van ridicule humor (Beach Boys muziek op achtervolgingsscène), met weinig stunts die het bespreken waard zijn en een verhaal waar spanning volledig ontbreekt maken van "A view to a kill" een minderwaardige Bond. Wel leuke titelsong van Duran Duran, een perfecte mix tussen symfonische bombast en popsong.

THE LIVING DAYLIGHTS (1987)   **

Bond van dienst : Timothy Dalton
Titelsong : The living daylights - A-ha  

Eersteling van Timothy Dalton, die prat ging op het spelen van een serieuzere Bond, waarin spanning en actie het overneemt van de algekende domme humor. Nog steeds een miskleun, deels door de saaie rol van Dalton en het veel te complexe en lang uitgesponnen verhaal. Leunt wel terug dichter aan bij de visie van Ian Flemming (de schrijver), ma blijft futloos ondanks de vele (overbodige) actiescènes en een doordeweekse vijand (Jeroen Krabbé) die uiteindelijk aan de goede kant komt te staan. Zwak.

LICENSE TO KILL (1989)    ***

Bond van dienst : Timothy Dalton
Titelsong : License to kill - Gladys Knight 

Bij uitstek de meest gewelddadige film uit de reeks. In het tijdperk van harde actiefilms als "Die Hard" (1988) en "Lethal weapon" (1987) kon Bond moeilijk achterblijven en dat is er aan te merken. De plot handelt over drugsbaron Sanchez (Robert Davi), iets wat in een Bondfilm uniek mag genoemd worden. Alsook is deze film een veredelde versie van het aloude wraakverhaal, waarin Bond zich distantieert van Her Majesty's secret service en op eenmansmissie vertrekt om zich te wreken op de belagers van zijn vriend Felix Leiter. Bevat een aantal zéér expliciete geweldscenes (de drukcabine!) en fantastische stunts (de trucks!) en is al bij al van het betere werk in de hele serie. Werd unaniem afgebroken bij de release, maar verdient een tweede opinie, daar het een meedogenloze, compromisloze en hoogst entertainende prent is.

GOLDENEYE (1995)    **1/2

Bond van dienst : Pierce Brosnan
Titelsong : Goldeneye - Tina Turner  

Na het debacle van "License to kill", was het zes jaar stil rond onze favoriete spion. Gelukkig werden we in 1995 verblijdt met de meest succesvolle Bondfilm tot dan toe. Toch is "Goldeneye" geen Bondklassieker, maar gewoon een half goede spionagefilm (hoewel niet echt realistisch, een traditie in de Bondsaga) met iets te veel ontploffingen en iets te weinig logica. De eerste film met Pierce Brosnan als Bond en meteen een financieel schot in de roos, waardoor de toekomst van de reeks verzekerd werd. De Nederlandse Famke Janssen steelt de show in haar Hollywooddebuut als Xenia Onatopp, de vrouw met de dodelijkste bovenbenen ter wereld.

TOMORROW NEVER DIES (1997)   **1/2

Bond van dienst : Pierce Brosnan
Titelsong : Tomorrow never dies - Sheryl Crow  

Een iets minder sterk deel in de reeks, op gelijke hoogte met "Goldeneye". Het zwakke motief van de megalomaan van dienst (een krantenmagnaat) en routineuze actiescenes maken van deze Bondfilm een middelmatige kijkervaring die niets nieuws te bieden heeft, maar ook niet echt slecht te noemen valt. Na het kassucces van de vorige film bleef het succes bij dit deel uit en werd de franchise weer een middelmatige bedoening.

THE WORLD IS NOT ENOUGH (1999)    ***

Bond van dienst : Pierce Brosnan
Titelsong : The world is not enough - Garbage 

Beste Bondfilm met Pierce Brosnan als 007. Werd bij de release een beetje over het hoofd gezien dankzij de middelmatigheid van het vorige deel. Toch is dit een meer gefocust avontuur, met spectaculaire actietaferelen (de pre-generiek!), een goede cast (met uitzondering van Denise Richards) en nog eens leuke slechterik met een geweldige gimmick (de kogel in zijn hoofd). Laatste film waarin Q vertolkt wordt door Desmond Llewelyn, de acteur die in 20 bondfilms meespeelde en kort na de opnames van dit deel stierf.

DIE ANOTHER DAY (2002)   **

Bond van dienst : Pierce Brosnan
Titelsong : Die another day - Madonna 

Opgeblazen actievehikel dat meer weg heeft van "XXX" dan van een Bondfilm. Bevat voor de eerste maal CGI-effecten, wat in mijn ogen een doodzonde is en hoewel het verhaal niet echt slecht genoemd kan worden zijn de gimmicks ditmaal zo ver over the top dat het lachwekkend wordt (de onzichtbare Austin Martin). Laatste Bondfilm met Brosnan in de hoofdrol.

CASINO ROYALE (2006)    ***1/2

Bond van dienst : Daniel Craig
Titelsong : You know my name - Chris Cornell 

Een nieuwe Bond en de eerste echte franchise reboot is meteen een knaller van formaat. "Casino Royale" zorgde eigenhandig voor de herwaardering van de iconische superspion en gaf blijk van een eigentijdse persoonlijkheid, waarin het welbekende seksisme de kop werd ingedrukt en plaats moet ruimen voor een gevoeligere Bond. De film bevat voor de eerste keer eens geen gimmicks en de actie toont realistischer en harder (de folterstoel!). Het is een clevere actiefilm, met een intelligent plot en straffe acteerprestaties (Mads Mikkelsen als Le Chiffre) en een openingsscène waarin de 007-titel zijn oorsprong vind, gevolgd door één van de strafste achtervolgingsscènes ooit gefilmd. Het is samen met "OHMSS" de meest emotionele film uit de reeks, zonder aan spanning in te boeten, iets wat zelden voorkomt in het Bonduniversum. De film lag ook aan de basis van de pokerhype die tot op de dag van vandaag zijn sporen nalaat. Straffe film.

QUANTUM OF SOLACE (2008)    **

Bond van dienst : Daniel Craig 
Titelsong : Another way to die - Jack White and Alicia Keys 

Een rechtstreeks vervolg op "Casino Royale", wat een unicum is in de reeks. Spijtig genoeg ook de meest stijlloze, hectische en meest overbodige film uit de hele serie. Heeft meer weg van "The Bourne identity" , met zijn shakey cam en achtervolgingsplot, dan van eender welke bondfilm.Na het fantastische "Casino Royale" is dit een zware teleurstelling, een foute wending in de Bondfranchise, vermoeiend en weinig entertainend. Zwak.

SKYFALL (2012)   ****

Bond van dienst : Daniel Craig
Titelsong : Skyfall - Adele  

Dé Bondfilm waarop de fans zaten te wachten. De perfecte mix tussen spanning, sensatie, gimmicks en realisme. Dit is visueel de mooiste uit de hele reeks, met fantastisch gefotografeerde beelden, acteerprestaties die knetteren (Bardem!), spanning die te snijden is en enkele verassingen die menig Bondfans kippenvel zal bezorgen. Het verhaal is rechtlijnig, duidelijk en toch zeer gelaagd. De locaties zijn adembenemend (het verlichte dorpje, Silva's schuilplaats en natuurlijk Skyfall zelf), de gimmicks griezelig realistisch (dat mondstuk!) en de actie knalt dat het een aard heeft. Het is de eerste Bondfilm die geregisseerd werd door een oscarwinnaar en dat zie je eraan. Er zijn geen dode momenten, geen domme grappen, geen belachelijke actiescenes en geen overbodige personages, allemaal dingen die frequent voorkwamen in voorgaande delen. De generiek moet één van de mooiste allertijden zijn. Eén nadeel, de opvolgers van "Skyfall" zal zeer, zéér sterk uit de hoek moeten komen om al dit moois te overtreffen, maar één troost : deze pakken ze ons niet meer af. Super!