****
"Blade Runner" is zonder enige twijfel hét meesterwerk van Ridley Scott. Sommige zullen "Alien" (een eervolle tweede plaats) of godbetert zelfs "Gladiator" (zijn meest overschatte film) naar voren schuiven als het ultieme werk van deze onvolprezen regisseur, maar geen van beide heeft de visuele stijl alsook de filosofische ondertoon die "Blade Runner" kenmerkt. Het is tevens, samen met Kubrick's "2001", de beste sci-fi film ooit gemaakt, omdat beide films essentiele en vooral existentiele vragen durven stellen over de natuur van de mens zonder een pasklaar antwoord te geven of te hervallen in het typische intergalaktische geweld waar de Star wars-saga in uitblinkt. Het is visueel de meest extravagante film ooit gemaakt (van CGI was nog lang geen sprake en je moet het zien om het te geloven) waarbij elk beeld een magische schoonheid bevat die zelden geevenaard is, het verhaal dieper gaat dan de meeste peperdure jaren 80 produkties en een soundtrack (Vangelis' beste) ten gehore brengt die al jaren één van mijn favorieten is.
Zoals we ondertussen allemaal wel weten zijn er maar liefst 7 (!) versies van "Blade Runner" in omloop, en hoewel de meeste gelijkaardig zijn (mits enkele kleine aanpassingen) bespreek ik hier de final cut, een versie zonder de verguisde voice over uit de eerste bioscoopversie (welke ondanks het hoge film noir gehalte volledig overbodig en op momenten zelfs storend was) en zonder het misplaatste happy end. Ditmaal dus de ultieme versie waarin de idee dat Deckard (Harrison Ford) zelf een replica is alleen maar wordt versterkt door het toevoegen van een droom-scene (de eenhoorn) en het weglaten van de eind goed al goed conclusie, wat de film enkel ten goede komt.
Er valt zoveel te zeggen over "Blade Runner". Van de visuele pracht tot de diepgaande filosofische beschouwingen, elk facet van deze produktie blinkt uit in meesterschap. De acteerprestaties zijn, ondanks de grauwe sfeer op de set (Ford nam Scott kwalijk meer bezig te zijn met licht -en rookeffecten dan met zijn acteurs) geweldig, met als uitschieter de hollandse ubermensch Rutger Hauer, die zijn beste vertolking neerzet als de leider van het groepje ontsnapte replica's. De weinige maar effectieve actie-scenes zijn prachtig in beeld gezet, ondersteund door een hyperromantische score, de dialogen zijn van een (in het sci-fi genre) ongekend hoog niveau (de eindmonoloog van Roy Batty) en de decors zijn pure kunst.
Bij zijn oorspronkelijke release was "Blade Runner" een flop, omdat het publiek (nog steeds in volle Star wars modus) zich verwachtte aan een futuristisch actievehikel, maar zich tevreden moest stellen met een betekenisvolle, traag opbouwende toekomstvisie. Het was pas in 1991, bij het uitbrengen van de director's cut (met droom-scene, maar ook met happy end) dat de film een tweede kans kreeg. Sindsdien wordt hij beschouwt als een onvervalste klassieker, die tot op de dag van vandaag zijn stempel heeft gedrukt op films in het algemeen en science fiction in het bijzonder. Magistraal.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten