***
Na zijn mislukte poging om een nieuwe franchise op poten te zetten ("Shocker"), keerde Wes Craven begin jaren '90 terug naar zijn geliefkoosde onderwerp : die van de disfunctionele familie ("Last house on the left" en "The hills have eyes").
In "The people under the stairs" volgen we de jonge Fool, een kansarme tiener, die samen met zijn zieke moeder en zijn oudere zus in de achterbuurten van Harlem woont. Wanneer het vriendje van zijn zus voorstelt om de plaatselijke huisbaas en zijn vrouw te beroven, komt Fool vast te zitten in diens huis en ontdekt hij een gruwelijk geheim in de kelder. Samen met de jonge dochter van het koppel probeert hij te ontsnappen, verstopt zichzelf tussen de muren en krijgt daarbij onverwachte hulp van een bende op wraak beluste vleesetende zombie-achtige creaturen, die het jarenlange misbruik van het duo meer dan beu zijn.
Het koppel, vertolkt door twee de "Twin peaks" acteurs Everett Mcgill en Wendy Robie, zijn de waanzin zelfve, spreken elkaar aan met mommy en daddy en zijn zo over the top geweldadig dat er weinig ruimte overblijft voor nuances. Daddy gaat op jacht in een sm-pakje, de shotgun in de hand en een bloeddorstige rottweiler aan zijn zijde terwijl mommy zich ontfermt over het "welzijn" van hun dochter. Er zit veel humor in de film, hetzij van de meest zwarte soort en de sfeer is beklemmend.
Desondanks de rauwe energie in de regie, blijft het soms een beetje te braaf en mist het vooral aan impact, zeker gezien het gevoelige onderwerp. Craven geeft ons alle mogelijke wantoestanden die gepaard gaan met het molesteren van kinderen, maar brengt dit allemaal in zijn welbekende toegankelijke stijl waardoor de film eerder als een fabel aanvoelt en niet als een realistisch portret van een ontwrichte familie. Misschien is dat de kracht van de film, dat hij publieksvriendelijk is en zich aan de regel van de hollywoodhorror houdt, maar ik kan me niet van het idee ontdoen dat Craven goud in handen had en mits enkele kleine aanpassingen het volledige potentieel van het verhaal had kunnen benutten.
Wat er overblijft is nog steeds luguber en claustrophobisch, het gangenstelsel tussen de muren wordt hallucinant in beeld gebracht en de acteurs laten zich van hun meest gestoorde kant zien. Er valt veel plezier te beleven aan "the people under the stairs" en is een aanrader voor iedereen die van goede, sfeervolle maar toch ietwat brave horrorfilms houdt.
30/08/2012
Geen opmerkingen:
Een reactie posten