***1/2
Niet zozeer een remake van de jaren 50 klassieker, maar eerder een herinterpretatie van hetzelfde verhaal met als grote verschil dat de invasie zich ditmaal afspeelt in grootstad San Francisco in plaats van een klein amerikaans gehucht. Die verandering van setting geeft de film een serieuzere en meer donkere toon en wordt de grootstedelijke anonimiteit een perfect uitgangspunt voor vervreemding en paranoia, waarbij mensen niet meer zijn wie ze lijken en het individueel denken als bedreiging wordt aanzien.
De film opent met een prachtige, sfeervolle generiek waarin een buitenaardse levensvorm doorheen het heelal zweeft richting aarde om vervolgens door middel van regendruppels de natuurlijke vegetatie aan te tasten en uit te groeien tot een vreemd uitziend plantaardig gewas met als doel het dupliceren en elimineren van de totale wereldbevolking. Hoe dit in zijn werk gaat, laat ik aan de kijker over, maar er kan gezegd worden dat de uitwerking ervan een reeks krachtige, bizar realistische beelden oplevert die tegelijk mooi en walgelijk zijn.
Het is een ongeloofelijk knap geschreven en hallucinante film die het uitgemolken idee van de buitenaardse invasie in een nieuw daglicht stelt en hierbij al de mogelijke clichés (van lasers tot monsters) achterwege laat. De film handelt vooral rond de gedragingen van de dubbelgangers en het ontstaan van een maatschappij waarin het individu wordt verworpen en het kuddegedrag primeert. Men kan dit zien als een allorgie voor de eenheidsworst, maar het is voornamelijk een straffe, in paranoia gedrenkte thriller (geen horror!) die je laat nadenken en tegelijk ook entertaint. Aanschouw de epiloog en huiver. Donald Sutherland en Brooke Adams zijn erg goed in hun rol van protagonist en Jeff Goldblum en Leonard Nimoy (Spock) geven aan wat bijpersonages zijn een behoorlijke diepgang. Regisseur Philip Kaufman ("The right stuff", "Unbearable lightness of being") geeft de film een behoorlijke donkere look mee, die soms zelfs zo donker is dat je amper ziet wat er gebeurt. Dit is een kleine kritiek op een voor de rest fantastische jaren 70 thriller vol waanzinnige momenten (die hond met het mensenhoofd!) die je nekharen overeind zet en zich gemakkelijk plaatst naast het beste dat de seventies had te bieden.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten